Per tutte le veje madame vit’ani a l’è ‘na bela età: i me vint’ani a l’àn lassame e per boneur son pì nèn tornà, ‘n’età che, mach a ricordela ‘lè stàita bruta da fè scheur adess an toca fin piorela a l’è morta, a l’era ‘l boneur. A l’è sempre ‘l pì bel el tèmpo perdù, cand che Catlin-a a ij fa le festa an toca perdonè coj ch’an’ àn ofendù ij mort son tuti gent onesta. Peul esi ch’at ricordi ancora cola stagion dij nost amor ‘lè ‘na stagion durà mez’ora gnanca ‘l tèmp da sent-ne l’odor ‘l’à gnanca fane meravija cand col amor ‘l’è ‘ndà a rabel ma adess ch’a l’ e’ scapasne via a l’è mort, a l’era ‘l pì bel. A l’è sempre ‘l pì bel el tèmpo perdù, cand che Catlin-a a ij fa le festa an toca perdonè coj ch’an’ àn ofendù ij mort son tuti gent onesta. Am son butà la vesta scura ‘lài fàit la ghigna adolorà per compagnè a la sepoltura un me’ amis ch’a l’à tirà ‘l fià un lazaron ch’as conossija mach ch’as sentèissa dine ‘l nom ma ‘l diao e l’e’ portaslo via a l’e’ mort, a l’e’ ‘n galantom. A l’è sempre ‘l pì bel el tèmpo perdù, cand che Catlin-a a ij fa le festa an toca perdonè coj ch’an’ àn ofendù ij mort son tuti gent onesta.